Trancedans - de droom van onze planeet dansen
  de Droom van onze Planeet dansen!

Trancedans ervaring

     deelnemer aan Ontwaken in je Levenskracht - lenteprogramma

 

Mieke Polfliet:
Dans met de Gevleugelde Eenhoorn


Het is ochtend en we beginnen aan ons dagelijkse trancedans-ritueel. Vandaag dansen we om een krachtdier te ontmoeten. Ik heb nog geen ervaring met krachtdieren en ben benieuwd wat deze reis me brengen zal.

We beginnen met een geleide meditatie. Aernoudt neemt ons mee naar het bos, waar we langzaam in de richting van een open plek wandelen. Tussen de bomen zie ik vaag iets wits voorbijflitsen, maar telkens wanneer ik er bewust probeer naar te kijken, verbergt het zich tussen de bomen. Het lijkt wel een spelletje. Toch kan ik vaag de contouren van een wit paard onderscheiden: de glimp van een staart, een sierlijk hoofd.

Eenmaal bij de open plek aangekomen, zie ik nu heel duidelijk wat het is: een gevleugelde witte eenhoorn. Hij is bijzonder mooi, met zachte, donkere ogen, lange witte manen, een smetteloos witte staart en… afgrijselijk lelijke drakenvleugels! Terwijl ik dit vreemde beeld tot mij laat doordringen, word ik nog even afgeleid door iets anders dat langs mijn benen strijkt. Het is een wolf. Ik moet glimlachen, want ik besef meteen dat hij het product is van mijn wenselijkheid (‘Zou het niet stoer zijn om een wolf als krachtdier te hebben?’) Dus besteed ik er verder geen aandacht aan en de wolf verdwijnt gedwee in het struikgewas. Maar wat moet ik nu in godsnaam met die witte eenhoorn aanvangen?

Ik begin te dansen, in de hoop dat ik in de beweging en in de beelden het antwoord zal krijgen dat ik nodig heb. Maar ik ben een nogal sceptisch type, en ik hou van taal… Dus lijkt het me een goed idee om mijn krachtdier een paar vragen te stellen om er een beter begrip van te krijgen. Ik vind het heel eigenaardig dat ik zo’n vreemdsoortig beest heb gekregen en ik snap er niets van.

Mieke: Hoe weet ik dat jij echt bent en niet het product van mijn op hol geslagen verbeelding?

Eenhoorn: Wat een domme vraag. Je hebt me toch gevonden? Wat wil je nog meer?

Mieke: Wat kom jij me dan vertellen? Wat kan ik van jou leren?

Eenhoorn: Ik kom jou vertellen over eindeloze mogelijkheden De mogelijkheden zijn waarlijk onbegrensd. Kijk naar mij: ik kan vliegen door het hemelgewelf, galopperen over de aarde, stappen en stilstaan. Ik ben overal. En zo is het ook met jou. Je mogelijkheden zijn onbeperkt.

Mieke: Maar waarom heb jij drakenvleugels? Je bent zo mooi en zo zacht. Waarom dan die lelijke, geaderde drakenvleugels? En die scherpe hoorn?

Eenhoorn: Ja, ik ben lief, zachtaardig en geduldig. Maar ik ben ook meedogenloos en wreed. Vurig en gevaarlijk. Probeer mij dus niet te vatten, beperk mij niet… want ik ben het allemaal. Met mijn hoorn ga ik recht op mijn doel af en blijf ik gefocust. Omwille van mijn hoorn word ik gerespecteerd, soms gevreesd. Mijn hoorn en mijn drakenvleugels zijn belangrijk, want daardoor word ik gezien in mijn volledigheid en niet alleen maar als een onschuldig, lief wit paardje.

Mieke: Voel je je dan niet eenzaam, soms?

Eenhoorn: Ja, maar dat is de prijs die ik betaal om werkelijk te kunnen zijn wie ik ben.

En zo gaan de vragen en antwoorden nog een tijdje door… ik kan me ze niet meer woord voor woord herinneren, maar wel de sfeer en de teneur van het gesprek. Na een hele poos zegt de eenhoorn: Zeg, jij bent veel te serieus. Je stelt veel te veel vragen. Wanneer ga je nu eens eindelijk beginnen te leven? Kom, laten we gaan dansen en het leven vieren.

En zo gebeurt het. En ik dans, ik dans… Ik ben de eenhoorn en ik dans met de eenhoorn. Ik ben me vaag bewust van mijn omgeving en de zaal (‘ik ga toch niemand pijn doen met die scherpe hoorn?’). Ook voel ik de beperkingen van mijn fysieke lichaam: ik heb maar twee armen, hoe kan ik dan voorbenen en vleugels tegelijkertijd laten dansen? Maar ik beweeg, laat me meedrijven door de dans, zie mezelf dansen tussen alle andere dieren. Het is echt wel een hele zoo, al die krachtdieren samen. Ongelooflijk mooi, ongelooflijk sterk.

En ik voel: alles is waarlijk één.
Nu ben ik werkelijk thuis.

Mieke Polfliet
www.freewebs.com/stefanenmieke/