|
Het is donderdag 14 april 2011. We begeleiden een trancedans in de raadzaal van de gemeente Heemskerk. De gemeente heeft veel aandacht voor de fysieke en mentale gezondheid van haar werknemers, en organiseert daarom al voor de vierde maal een gezondheidsbeurs. Vandaag kunnen de werknemers van de gemeente tijdens de werkuren terecht in het gemeentehuis voor lekkere fruitdrankjes, info over gezonde voeding, het meten van hun cholesterol, een weldoende massage, een drumcirkel, een trancedans, ...
We verzorgen vandaag een lichte workshop, waarin de dansers kunnen ervaren hoe eenvoudig en heilzaam het is om af en toe je dagelijkse werkzaamheden te onderbreken en uit je lineaire gedachtenstroom of tunnelvisie te stappen. Dat doet deugd en vergroot je creativiteit. In één van zijn boeken schrijft Paulo Coelho over een vrouw die samen met haar collega’s van de bank elke dag een uurtje trancedanst, voor ze aan het werk gaan. Hierdoor verbeteren de sfeer en de productiviteit zodanig dat ze promoveert.
De kwaliteit van de klank uit de muziekinstallatie in de raadzaal, is vreselijk. Ik pruts aan de knoppen, probeer uit te vinden waarom het geluid zo vervormt, en kom tot de conclusie dat ik er niets aan kan veranderen. Ik blijf gekluisterd aan de knoppen, en de stress van de situaltie houdt me in de greep. Els nodigt me uit om het los te laten, en om haar weer te vergezellen in een spel met de instrumenten die we hebben meegebracht. De overgave van de geblinddoekte dansers die door de zaal bewegen laat me zien dat het geen belemmering is dat de muziek een beetje piept en kraakt. De eenvoudige instrumentjes die we bespelen brengen enorm veel bezieling in de ruimte. Het ritme heeft me weer gevonden, ik sta weer open, en ik ben dankbaar dat het zo leven zo eenvoudig is.
Achterin de zaal staat een bronzen buste van Koningin Beatrix, die instemmend lijkt toe te kijken. Ik zou haar graag willen uitnodigen om ook een blinddoek om te doen, en met ons mee te dansen...
|
|