gepost door: Els Van sonhoven
Paperback | 219 Pagina's | de Kern
ISBN10: 9032510118 | ISBN13: 9789032510114
”Je zit op de achterbank van een bijna volle bus. Een gezin stapt op: de man gaat naast je zitten, vrouw en kind nemen plaats op de bank voor je. De man kijkt je aan, lacht naar je, schuift wat dichter naar je toe. En nog wat dichter. En nog wat dichter. Tot je dicht tegen het raam aangedrukt zit, zijn lichaam tegen het jouwe, zijn adem in je hals. Je bent het beu en geeft hem een flinke duw. Hij is verontwaardigd, buigt zich voorover en zegt iets tegen zijn vrouw. Deze draait zich om en kijkt je afkeurend aan.”
Dit maakte ik mee in Antwerpen, en veel van mijn vriendinnen maakten soortgelijke dingen mee. Tot mijn vriendinnen reken ik ook Duygu Asena (hoewel ik haar niet persoonlijk ken), een Turkse psychologe, geboren in 1946, en auteur van ‘De vrouw heeft geen naam’. In dit boek beschrijft ze hoe het was om als vrouw op te groeien in Turkije. Deze roman verscheen eind jaren tachtig en werd aanvankelijk verboden, maar inmiddels kent het boek meer dan veertig drukken.
Duygu Asena levert met haar werk een belangrijke bijdrage aan een wereld waarin vrouwen en mannen gelijkwaardig zijn en met evenveel respect worden behandeld. Ze maakt de zieke relatiepatronen binnen de gemeenschap zichtbaar voor de buitenwereld. Vrouwen uit vele culturen herkennen zich in haar belevenissen. Zichtbaar maken en erkennen van de zieke patronen binnen een samenleving is de eerste stap naar het genezen van die samenleving. En die genezing vindt plaats wanneer we culturele tradities die niet bijdragen aan de welvaart van de samenleving, transformeren tot een cultuur waarin respect een basisrecht is.
”Deze boeiende roman leert u alles wat u wilt weten, en misschien juist liever niet wilde weten over een samenleving waarin de vrouw `geen naam` heeft.” (Opzij)