Maandblad Goed Gevoel, maart 2006

www.GoedGevoel.be

TRANCEdans - Alternatief / het proefkonijn

door: Caroline Broeckx

Danservaring is absoluut geen vereiste: een bewuste ademhaling, zin om te bewegen en een blinddoek, meer heb je niet nodig om aan trancedans te beginnen. Sommigen doen het om zichzelf te leren kennen, anderen voor de kick. Eén ding staat vast: nooit kreeg je van een avondje dansen zoveel energie!

Wat is het?

Trancedans is een eigentijdse mix van psychologie, lichaamswerk, sjamanisme en mystiek, samengebracht in een krachtig ritueel. Geblinddoekt beweeg je op de ritmes en melodieën van etnische en hedendaagse muziek uit alle continenten. ‘De blinddoek zorgt ervoor dat je niet wordt afgeleid door de buitenwereld, waardoor er ruimte ontstaat voor het spirituele’, legt trancedansbegeleider Aernoudt Knecht uit. ‘Bewuste ademhaling is hierbij heel belangrijk: je raakt in een toestand van gedachteloosheid en je lichaam beweegt vanuit het onderbewuste, dat precies weet wat je nodig hebt en hoe je wilt bewegen.’ Trancedansbegeleiders noemen zichzelf ‘faciliteerders’, omdat ze het proces van de deelnemers zo weinig mogelijk willen sturen. ‘Wij zorgen voor de ruimte, de muziek en de veiligheid van de deelnemers, de rest is volledig aan hen’, verduidelijkt Els Van Sonhoven, Aernoudts partner en assistente-faciliteerder.

Het proefkonijn

‘Jullie gaan vandaag dansen met een intentie. Dat kan om van alles gaan: iets dat je wilt oplossen of een talent dat je in jezelf naar boven wilt halen. Sta stil bij die intentie voor je je blinddoek opzet en laat je daarna gaan en focus je volledig op de dans.’

Aernoudts instructies zijn duidelijk, maar ik maak me vooral zorgen over de praktische kant van de zaak: hoe vermijd ik in godsnaam dat ik voortdurend tegen mens en muur opbots? De voorbereidende oefeningen van faciliteerder David stellen me gerust: mijn blote voeten houden me vanzelf op de dansvloer en een aanraking hoeft niet storend of vervelend te zijn.

‘Iedereen klaar?’

Ik prent nog één keer mijn intentie in mijn hoofd en bereid me voor op anderhalf uur duisternis.

‘Breathe.’

De stem van grondlegger Frank Natale leert me de ‘vuuradem’ aan. Tweemaal kort en diep inademen door de neus, dan stevig uitblazen door de mond. En dat tweeënhalve minuut lang. Ik word licht in mijn hoofd en raak - raar maar waar - buiten adem.

‘Dance!’

Luid en stevig vult een combinatie van etnische geluiden en studiobeats mijn oren. Voorzichtig begin ik te bewegen. Ik duizel en probeer me staande te houden. Het lijkt wel of ik stomdronken ben. Dit had ik niet verwacht. Ik verman me en laat me leiden door het ritme van de beats. Een hele tijd lijkt het alsof ik alleen op de dansvloer sta. Ik dans de ziel uit mijn lijf en na wat nog geen tien minuten moeten zijn, ben ik van kop tot teen bezweet. Tussen de beats door spoort Natale me aan om bewust te ademen. Ik puf mee en raak nog verder heen. Dit is dus wat ze noemen een‘natural high’.

Plots schrik ik op van voetengestamp en voel ik de aanwezigheid van anderen heel sterk. Op mijn netvlies zie ik mezelf in het midden van een kring vol dansende mensen. Ik besef pas hoe enthousiast ik mijn hoofd op en neer zwaai als ik een ferme tik krijg, die me meteen weer in de realiteit brengt. De magie is voorbij.

Maar ik vergis me, want in een mum van tijd maakt de blinddoek weer al mijn remmen los. Hoe ik eruitzie? Hoe ik me beweeg? Waar ik ben? Het kan me niet schelen. En als plots een vrouwenstem en een érg aanstekelijke melodie weerklinken, word ik overspoeld door een intens gevoel van geluk. Ik ben niet de enige die iets voelt, vlak naast mij klinkt een zucht en een volle mannenlach. Ik voel me lyrisch, neurie en zing alle klanken mee. De muziek wordt rustiger en drie gongslagen geven het einde van de dans aan.

Ik adem nog een paar keer diep in en laat me op de grond zakken. Ik voel me volledig leeg. Iemand legt een deken over me en een zoemklank draagt me naar een droomloze slaap. Als de klank verandert in lichte muziek klinkt rond me, heel langzaam, geschuifel. Traag en met tegenzin neem ik mijn blinddoek af. Ik zie mensen huilen, anderen nog steeds roerloos liggen, nog anderen stil voor zich uit staren. En ik? Ik voel me geweldig. Wauw!

We krijgen thee en praten na. ‘Wees vanavond lief voor jezelf’, sluit Aernoudt af. ‘Na een trancedans ben je veel ontvankelijker. Wil je alcohol drinken, begin dan met één slok. En drink veel water, want tijdens het dansen komen er heel wat gifstoffen vrij.’

Ook al heb ik niet meteen een antwoord gekregen op mijn intentie, onderweg naar huis merk ik dat ik overloop van energie en ben ik blij over de ervaring die ik heb gehad.

CONCLUSIE

Voor wie graag danst, is trancedansen de ultieme vorm van therapie. Geen zweverige prietpraat, maar loeiharde muziek: dit voel je, en hoe! De combinatie van blinddoek, intense ademhaling en stevige muziek brengt je in een anderhalf uur durende high die steeds intenser wordt. Ik geloof ervaren trancedansers op hun woord als ze beweren dat het effect ervan doorwerkt in hun dagelijkse leven. En zelfs al doet het niets met je, dan nog is het een intensieve work-out. Van geen enkele training kreeg ik zoveel energie. Een aanrader!

 

ONS RAPPORT

 

**** Sfeer
***** Informatie
*** No-nonsensegehalte

***** Goed gevoel

 

Een aanrader!